Ҷойгиркунии тахта ва матоъҳои матоъҳои матоъҳо ҷузъҳои муҳим дар истеҳсоли маҳсулоти пойафзоли мухталиф ва матоъ мебошанд. Ин пӯшишҳо поймолкунанда, муқовимати обро фароҳам меоранд ва ба масолеҳи истифодабаранда ҳимояи худро ҳимоя мекунанд. Бо вуҷуди ин, фаҳмидани тафсири матоъҳои роҳро барои нигоҳ доштани сифати онҳо муҳим аст ва умри худро дароз кунед. Новобаста аз он ки он як ҷуфти пойафзолҳои чап ё матоъ бо роҳнасти муҳофизатӣ, нигоҳубини дуруст ва нигоҳдории дуруст барои таъмини дарозиву муваффақияти онҳо аҳамияти ҳалкунанда дорад.

Вақте ки сухан дар бораи шустани матоъҳои паҳлӯ меравад, пайгирӣ кардани дастурҳои мушаххас барои пешгирӣ кардани вайрон кардани канорагирӣ ва матоъҳои матоъ муҳим аст. Қадами аввал ҳамеша барои ҳама гуна дастурҳои мушаххаси шустушӯӣ ё истеҳсолкунандаи техникӣ тафтиш карда мешавад. Дар аксари ҳолатҳо, матоъҳои роҳпоршуда метавонанд шуста шаванд ё мошин шуста шаванд, ки бо сикли мулоим бо истифодаи шустушӯи мулоим шуста шаванд. Аз истифодаи маводи кимиёвии дағал, шустагарӣ, нармафзори дағалӣ, ё матоъҳои матоъ муҳим аст, зеро онҳо метавонанд чорабиниро паст кунанд ва ба иҷрои он таъсир расонанд.

Барои яхкунӣ, тавсия дода мешавад, ки сатҳи хушхӯюро бо матои намӣ ва собун мулоим кунед, то ҳама лой ё доғро тоза кунед. Ҳангоми тоза кардани зарари пешгирии зарар ба қабати пешгирии зарар дар об ва ё қувваи аз ҳад зиёд шӯравии аз ҳад зиёд дар об ё қувва аз ҳад зиёд истифода баред. Пас аз тоза кардан, ба тахтаи яхла имкон медиҳад, ки пурра ба пойафзоли пойафзол хушк шавад.

Ҳангоми шустани маводи матоъ, бояд пеш аз шустани қабати тамос мустақиман ва шустушӯй, онҳоро дар дохили шустушӯй кардан муҳим аст. Ғайр аз он, бо истифода аз халтаи ҷомашӯӣ ё болишт метавонад дар ҷараёни шустушӯ як қабати иловагии муҳофизатро таъмин кунад. Инчунин тавсия дода мешавад, ки матоъҳои роҳро дар оби хунук шустан барои пешгирии густариши аз сабаби гарм шудани гармӣ.

Пас аз шустан, матоъҳои дурусти crop хушк барои нигоҳ доштани беайбии худ хеле муҳим аст. Аз истифодаи хушккунак канорагирӣ кунед, зеро гармӣ метавонад ба қабати ба ҳамла зарар расонад. Ба ҷои ин, матоъро ба ҳаво ҳамвор кунед ва онро дар як минтақаи хуб вентилятсия аз нурҳои бевоситаи дур ҷойгир кунед. Муҳим аст, ки матоъ пеш аз нигоҳ доштан ё истифодаи он пурра хушк шавад, то афзоиши қолаби ё mildew.

Дар хотима, фаҳмидани тарзи дуруст кардани матоъҳои рангоралӣ барои нигоҳ доштани сифат ва иҷрои онҳо муҳим аст. Бо риояи дастурҳои шусташудаи шуста ва нигоҳубини дуруст дар ҷараёни тоза, шумо метавонед умри умри фишурда ва матоъе, ки матоъҳои рангин ва матоъи матоъҳои сафед ва матоъҳои матоъро дар шӯрои шӯравӣ тамдид кунед. Ҳамеша ба дастурҳои истеҳсолкунанда нигаред ва ҳангоми шустани матоъҳои ҳамроҳие, ки онҳоро дар ҳолати хуби давраи дарозмуддат нигоҳ медоранд, ҳамеша эҳтиёт шавед. Бо нигоҳубини дуруст ва нигоҳдорӣ, маводи қабуромез метавонад ҳифз ва пойдорияти дилхоҳро барои маҳсулоти пойафзол ва маҳсулоти матоъ таъмин намояд.